Juegos tradicionales para estar en casa

Fecha: marzo 1, 2019

[:es]

Aunque el sol haya asomado de vez en cuando en estos últimos meses, la realidad es que aún nos queda invierno por delante. Hoy queremos recuperar la tradición y daros algunas ideas para las tardes de mal tiempo. ¡Prepárate a pasarlo en grande sin salir de casa!

Juegos tradicionales

Los juegos de toda la vida. O, por lo menos, de hace mucho tiempo. Esos juegos sencillos, que cuando se los mostramos a los peques por primera vez, sienten total fascinación. Estamos en un mundo tan veloz, cambiante y tan saturado de estímulos, que un juguete de madera puede suponer una auténtica revolución. Además, produce una conexión especial entre la persona adulta y la pequeña. Se trasmite cultura, valores, reglas que han pasado de generación en generación… Los y las niñas entienden que sus familiares también fueron niños y niñas. Escuchar a la abuela contar las peleas que tenía en el patio porque una compañera hacía trampas…no tiene precio. Estos juegos permiten disfrutar un tiempo de calidad en familia, que os recomendamos sin duda 😉

Las canicas

Parece ser que no se sabe con exactitud cuando entraron a formar parte de la historia del juego de la humanidad. Se han encontrados canicas en la tumba de un niño egipcio del 3.000 A.C. Se sabe que en la antigua roma era un juego de lo más popular. Las más antiguas eran de alabastro, cerámica o arcilla.
Estas hipnóticas esferas de cristal con formar y colores en su interior, tienen mil variantes de juego. Casi todos suelen consistir en mover las canicas de los demás jugadores fuera de un área establecida. Es un juego basado en la puntería y la precisión. Esto se puede hacer dentro de un círculo, un cuadrado, una línea en el suelo…También está la opción de lanzar la canica más lejos, al empujarla con otra y medir distancias. Otra variante sería el tiempo que se tarda en alcanzar un punto.
De cualquier modo, os invitamos a compartir el juego que recordéis y disfrutéis inventando las reglas juntos.

Las tabas

En los años 90 hubo un renacer de este juego, con tabas de plástico de colores. Muchas madres y abuelos tuvieron la oportunidad de compartir con emoción uno de sus más comunes juegos de infancia. En realidad, las Tabas son huesos de pata de cabra u oveja y parece que llevamos jugando con ellas más de 2.000 años. Unos pequeños huesecillos con una forma peculiar de cuatro lados y una especie de hendidura en su parte frontal y trasera.
Existen variantes del juego, como no. Pero el más común consiste en que solo se puede utilizar una mano. Con esa mano, se tiran al aire todas las tabas menos una. Así quedan las tabas colocadas para empezar a jugar. Con la misma mano, lanzamos al aire la taba que habíamos reservado. Antes de que caiga al suelo tenemos que coger el máximo número de las que están esparcidas. No vale arrastrar. Hay que ir una a una. Gana el que consiga cogerlas todas en el menor número de intentos.
No te preocupes, no tienes que ir a la carnicería a conseguirlas. Las venden en cualquier juguetería 😉

La peonza

Este artilugio girador, comparte con las canicas y las tabas su antigüedad. Se han encontrado restos en la mayoría de las culturas del mundo en épocas tan remotas como los 4.000 A.C.. En la antigüedad la arcilla o la terracota eran los materiales más comunes. Hoy en día las tenemos con luces de colores en plástico. Y cada cierto tiempo vuelve alguna moda que arrasa en los patios de los colegios con un nombre nuevo. Pero nada como una peonza tradicional de madera y cuerda.
Si nos enfrentamos a una peonza clásica, nos encontraremos con un cuerpo de madera, punta de metal y cuerda para lanzarla. El primer paso para poder jugar a la peonza es aprender a “bailarla”. Y aquí, no hay mayor truco que la paciencia y repetición. El mecanismo es muy sencillo. Enrollamos la cuerda alrededor del cuerpo de la peonza empezando por abajo hasta arriba. Dejamos cabo suficiente para enrollarlo en los dedos y cuando la lancemos no saga disparada la cuerda. Lanzamos cerca del suelo con decisión, dando un tirón seco de la cuerda hacia atrás, para darle su movimiento.
Podemos hacer bailar la peonza sobre la mano, la pierna, el brazo…esta es la parte de equilibrios. Otra de los juegos clásicos es la batalla de peonzas. En estas batallas consiste en dibujar un círculo y lanzar las peonzas bailando dentro todos los y las jugadoras a la vez. La que más tiempo dure sin salirse del círculo, gana.
¿Qué te han parecido estos juegos? ¿Los recordabas? ¿Conocen tus hijos e hijas estas joyas ancestrales de la diversión? ¡Esperamos que disfrutéis a tope compartiendo historias y trucos!

[:gl]

Aínda que o sol asomase de cando en vez nestes últimos meses, a realidade é que aínda nos queda inverno por diante. Hoxe queremos recuperar a tradición e darvos algunhas ideas para as tardes de mal tempo. Prepárache a pasalo en grande sen saír de casa!

Xogos tradicionais

Os xogos de toda a vida. Ou, polo menos, de hai moito tempo. Eses xogos sinxelos, que cando llos mostramos a péquelos por primeira vez, senten total fascinación. Estamos nun mundo tan veloz, cambiante e tan saturado de estímulos, que un xoguete de madeira pode supoñer unha auténtica revolución. Ademais, produce unha conexión especial entre a persoa adulta e a pequena. Transmítese cultura, valores, regras que pasaron de xeración en xeración… Os e as nenas entenden que os seus familiares tamén foron nenos e nenas. Escoitar á avoa contar as pelexas que tiña no patio porque unha compañeira facía trampas…non ten prezo. Estes xogos permiten gozar un tempo de calidade en familia, que vos recomendamos sen dúbida 😉

As canicas

Parece ser que non se sabe con exactitude cando entraron a formar parte da historia do xogo da humanidade. Se han atopados canicas na tumba dun neno exipcio do 3.000 A.C. Sábese que na antiga roma era un xogo en grao sumo popular. As máis antigas eran de alabastro, cerámica ou arxila.
Estas hipnóticas esferas de cristal con formar e cores no seu interior, teñen mil variantes de xogo. Case todos adoitan consistir en mover as canicas dos demais xogadores fóra dunha área establecida. É un xogo baseado na puntería e a precisión. Isto pódese facer dentro dun círculo, un cadrado, unha liña no chan…Tamén está a opción de lanzar a canica máis lonxe, ao empuxala con outra e medir distancias. Outra variante sería o tempo que se tarda en alcanzar un punto.
De calquera modo, convidámosvos a compartir o xogo que lembredes e gocedes inventando as regras xuntos.

As tabas

Nos anos 90 houbo un renacer deste xogo, con tabas de plástico de cores. Moitas nais e avós tiveron a oportunidade de compartir con emoción uno das súas máis comúns xogos de infancia. En realidade, as Tabas son ósos de pata de cabra ou ovella e parece que levamos xogando con elas máis de 2.000 anos. Uns pequenos ósos cunha forma peculiar de catro lados e unha especie de fendedura na súa parte frontal e traseira.
Existen variantes do xogo, como non. Pero o máis común consiste en que só se pode utilizar unha man. Con esa man, tíranse ao aire todas as tabas menos unha. Así quedan as tabas colocadas para empezar a xogar. Coa mesma man, lanzamos ao aire a taba que reservaramos. Antes de que caia ao chan temos que coller o máximo número das que están esparexidas. Non vale arrastrar. Hai que ir unha a unha. Gaña o que consiga collelas todas no menor número de intentos.
Non te preocupes, non tes que ir á carnicería a conseguilas. Véndenas en calquera xoguetería 😉

A peonza

Este dispositivo xirador, comparte coas canicas e as tabas a súa antigüidade. Atopáronse restos na maioría das culturas do mundo en épocas tan remotas como os 4.000 A.C.. Na antigüidade a arxila ou a terracota eran os materiais máis comúns. Hoxe en día témolas con luces de cores en plástico. E cada certo tempo volve algunha moda que arrasa nos patios dos colexios cun nome novo. Pero nada como unha peonza tradicional de madeira e corda.
Se nos enfrontamos a unha peonza clásica, atoparémonos cun corpo de madeira, punta de metal e corda para lanzala. O primeiro paso para poder xogar á peonza é aprender a “bailala”. E aquí, non hai maior truco que a paciencia e repetición. O mecanismo é moi sinxelo. Enrolamos a corda ao redor do corpo da peonza empezando por abaixo ata arriba. Deixamos cabo suficiente para enrolalo nos dedos e cando a lancemos non saga disparada a corda. Lanzamos preto do chan con decisión, dando un tirón seco da corda cara atrás, para darlle o seu movemento.
Podemos facer bailar a peonza sobre a man, a perna, o brazo…esta é a parte de equilibrios. Outra dos xogos clásicos é a batalla de peonzas. Nestas batallas consiste en debuxar un círculo e lanzar as peonzas bailando dentro todos os e as xogadoras á vez. A que máis tempo dure sen saírse do círculo, gana.
Que che pareceron estes xogos? Lembrábalos? Coñecen os teus fillos e fillas estas xoias ancestrais da diversión? Esperamos que gocedes a lume de biqueira compartindo historias e trucos!

[:]